«نشست‌های عقبه» بستری جهانی برای مبارزه با تروریسم
ابتکار نشست‌های العقبه به‌عنوان یک مدل جهانی در مبارزه با تروریسم، نقش اردن را از یک کشور کوچک منطقه‌ای به شریکی جهانی با تأثیر راهبردی در امنیت بین‌المللی ارتقاء داده است. این ابتکار نشان می‌دهد که با اراده سیاسی، رویکرد واقع‌گرایانه و دیپلماسی هوشمندانه، حتی کشورهایی با منابع محدود می‌توانند در تحولات جهانی نقش‌آفرین باشند.
«نشست‌های عقبه» بستری جهانی برای مبارزه با تروریسم
در تاریخ ۱۴ اکتبر ۲۰۲۵، ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن و جورجیا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا، دور جدید «نشست‌های العقبه» را با تمرکز بر مقابله با تروریسم در غرب آفریقا در رم برگزار کردند. این ابتکار اردنی که از سال ۲۰۱۵ آغاز شده، به یکی از مهم‌ترین بسترهای جهانی همکاری امنیتی در برابر تروریسم فرامرزی، افراط‌گرایی و تهدیدات نوین تبدیل شده است.
اهداف و ویژگی‌های ابتکار نشست‌های العقبه:
- ایجاد چارچوبی عملی برای همکاری امنیتی، اطلاعاتی و سیاسی بین کشورها
- تمرکز بر پیشگیری از تروریسم، نه صرفاً مقابله پس از وقوع
- توجه به ابعاد انسانی، اجتماعی، فکری و اقتصادی تروریسم
- تمرکز بر مناطق شکننده امنیتی مانند آفریقا، بالکان، جنوب شرق آسیا و آمریکای لاتین
دستاوردهای کلیدی نشست‌ها:
- برگزاری ۳۴ نشست (۱۱ نشست در سطح سران) با میزبانی ۱۴ کشور
- تقویت همکاری اطلاعاتی و عملیاتی در سطح جهانی
- ایجاد شبکه‌ای جهانی از ارتباط مستقیم بین افسران امنیتی
- توسعه ظرفیت کشورهای شرکت‌کننده در آموزش و مقابله با افراط‌گرایی
- توسعه شراکت بین‌المللی با سازمان‌هایی چون سازمان ملل، اتحادیه اروپا، اتحادیه آفریقا و کشورهای عضو ائتلاف ضد داعش
نقش ویژه اردن:
- هدایت فکری و عملی در امنیت منطقه‌ای و جهانی
- تبدیل شهر عقبه به نمادی از دیپلماسی امنیتی و همکاری جهانی
- ترویج گفتمان دینی میانه‌رو از طریق برنامه‌هایی چون «پیام عمان» و آموزش ائمه جماعت
- ایفای نقش میانجی و هماهنگ‌کننده امنیتی میان مناطق مختلف جهان
ویژگی‌های منحصربه‌فرد ابتکار العقبه:
- عملگرایی و کارآمدی در برابر رویکردهای تبلیغاتی سایر مجامع
- توجه به تروریسم سایبری، تأمین مالی، گرگ‌های تنها و شبکه‌های فراملی
- ارتقاء درک متقابل، اعتماد و شفافیت در همکاری‌های بین‌المللی
نتیجه‌گیری:
ابتکار نشست‌های العقبه به‌عنوان یک مدل جهانی در مبارزه با تروریسم، نقش اردن را از یک کشور کوچک منطقه‌ای به شریکی جهانی با تأثیر راهبردی در امنیت بین‌المللی ارتقاء داده است. این ابتکار نشان می‌دهد که با اراده سیاسی، رویکرد واقع‌گرایانه و دیپلماسی هوشمندانه، حتی کشورهایی با منابع محدود می‌توانند در تحولات جهانی نقش‌آفرین باشند.